دل نوشته ها

بدین ترتیب، کاربرد بالینی AMLR به جمعیت بزرگسالان محدود می‌شود و اغلب برای تعیین حساسیت شنوایی در فرکانسهای پائین مورد استفاده قرار می‌گیرد. بعداً با معرفی پاسخ‌های شنیداری حالت پایدار (ASSR)، اتکا ادیولوژیستها به AMLR بعنوان یک روش تعیین آستانه شنوایی با فرکانس خاص در کودکان به ویژه برای سیگنال 1000HZ و کمتر از آن، به حداقل رسید.

در اکثر بزرگسالان، آستانه شنوایی را می‌توان با روش‌های رفتاری متداول، مثل ادیومتری تون خالص و گفتاری با دقت تعیین کرد، اهداف کاربردی AMLR برای تعیین آستانه شنوایی بزرگسالان قیمت سمعک نامرئیبسیار محدود است، و عمدتاً برای مواردی بکار برده می‌شود که یافته‌های ادیومتری رفتاری ناقص یا غیر قطعی و نامعتبر باشند (مثل کم شنوایی غیر عضوی یا تمارض)، و یا در فردی با میزان شناخت پائین (مثل معلولین ذهنی)، یا در وضعیت‌های هوشیاری نامناسب (مثل سستی (Lethargic) و اغما (Comatose)).

اغلب، مولفه Pa از AMLR بعنوان شاخص پاسخ به محرک شنیداری مورد استفاده قرار می‌گیرد. معمولاً از سیگنال تون برست با طول مدت نسبتاً طولانی استفاده می‌شود و شدت سیگنال به تدریج کاسته می‌شود تا هیچ پاسخی دیده نشود. در این مرحله یک سوال منطقی مطرح می‌شود که ارتباط Pa با آستانه رفتاری چگونه است؟ یعنی، در کدام سطح سیگنال بالاتر از آستانه شنوایی رفتاری تون خالص، برای اولین بار Pa مشاهده می‌شود؟ در مورد بزرگسالان، دقت ارزیابی شنوایی با AMLR معادل دقت ارزیابی شنوایی با ABR با فرکانس خاص است. یک Pa معتبر (پایا) معمولاً هنگامی‌ردیابی می‌شود که سطح شدت سیگنال در فاصله 10dB بالاتر از آستانه تون خالص در همان ناحیه فرکانسی قرار داشته باشد، در بعضی بیماران خاص، با حداقل مقدار نویز الکتروفیزیولوژیک، ارزیابی شنوایی با AMLR دقیق تر از ABR است. وابستگی AMLR به شلیک (فعالیت) همزمان رشته‌های عصبی آوران در سیستم شنوایی کمتر از وابستگی ABR است. برای برانگیختن ABR، نیازمند سیگنال‌های با طول مدت کوتاه (زودگذر) است، در حالی که سیگنال‌هایی با طول مدت بیشتر برای برانگیختن AMLR کارآیی دارند. بنابراین در بیمارانی با ضایعه عصبی که همزمانی پاسخ‌ها نقصان می‌یابد، حتی با AMLR کاملاً ناهنجار یا عدم مشاهده ABR، می‌توان AMLR را ارزیابی کرد. البته مزایای بالینی کاربرد AMLR برای بیماران با نوروپاتی شنوایی بخوبی روشن نشده است.

از AMLR می‌توان در ارزیابی کم شنوایی‌های انتقالی، حسی و آمیخته و همچنین غیر عضوی (تمارض) استفاده کرد. البته، همچون همه روش‌های الکتروفیزیولوژیک شنوایی، دقت تعیین آستانه شنوایی با AMLR را می‌توان با ثبت پاسخ‌ها با پروتکل آزمایش بهینه و به ویژه با پائین آوردن سطح نویز (فیزیولوژیک و اکوستیک محیطی) افزایش داد تا پاسخ‌های پایا و محکم در سطوح شدت بالای آستانه ثبت شوند.

چون برای اکثریت پاتولوژی‌های گوش میانی (از قبیل التهاب گوش میانی) کاهش شنوایی برای فرکانس‌های پایین، بیشتر و در فرکانس‌های بالاتر، کمتر است. ABR برانگیخته سمعک نامرئیشده توسط محرک کلیک تمایل دارد که میزان آسیب شنوایی را در فرکانس‌های پایین کمتر از حد تخمین بزند. در مقابل، نقص موجود در فرکانس بالا در انقطاع زنجیره استخوانچه‌ای در ناحیه فرکانسی که بیشتر برای توید ABR مهم است، اتفاق می‌افتد.

پاتولوژی حلزون:

یافته‌های ABR در پاتولوژی حلزون به طور شاخصی از موارد توصیف شده برای کاهش شنوایی انتقالی متفاوت هستند. ABR تقریباً در آسیب حسی (حلزونی) شدید به طور چشمگیری قوی است، اگر چه موج I ممکن است نامشخص باشد و یا غیر قابل کشف باشد. ABR در واقع مستقل از کاهش شنوایی موجود در فرکانس‌های پایین است. ABR ظاهراً طبیعی در بیماران دچار آسیب حسی دارای حساسیت شنوایی خوب در ناحیه 2000 تا 4000 هرتز ثبت می‌شود.

حتی کاهش شنوایی حسی در ناحیه فرکانسی ABR (1000 تا 4000 هرتز) معمولاً به طور قابل توجهی زمان نهفتگی یا دامنه پاسخ را برای سطوح شدت تحریکی بالا (80 dBHL یا بالاتر) تحت تاثیر قرار نمی‌دهد تا زمانی که سطح شدت تحریک به حداقل 50 تا 60 dBHTL برسد. موج I اغلب وجود ندارد. ABR در بیماران دارای کاهش شنوایی شدید تا عمیق در فرکانس‌های بالا، علی‌رغم آستانه شنوایی بهتر در فرکانس‌های پایین وجود ندارد.

در کاهش شنوایی حسی ـ متوسط - فرکانس بالا ، تابع شدت ـ نهفتگی موج V نسبت به حالت طبیعی عمیق تر یا دارای شیب بیشتر است. در سطوح شدتی پایین موج V ثبت نمی‌شود. پاسخ برای اولین بار زمانی ظاهر می‌شود که سطح شدت محرک کلیک به آستانه شنوایی در ناحیه فرکانسی 1000 تا 4000 هرتز ب‌رسد. در واقع، ظاهر ABR برای سطوح شدت تحریکی تا حدی پایین‌تر، سهم فرکانس‌های ادیومتریک پایین‌تر از 1000 هرتز را برای تولید پاسخ پیشنهاد می‌کند. زمان نهفتگی پاسخ در این سطح شدت به طور غیر طبیعی طولانی شده است. چون در این سطح شدت پاسخ توسط بخش‌های راسی‌تر حلزون تولید می‌شود و تا حدی نیاز به زمان بیشتری برای طی مسافت در طول غشا قاعده‌ای دارد. بنابراین، هنگامی‌که سطح شدت محرک به ورای آستانه شنوایی در ناحیه 4000 تا 1000 هرتز می‌رسد، زمان نهفتگی موج V به طور سریعی کاهش می‌یابد و سرانجام در داخل محدوده طبیعی قرار می‌گیرد.