چون برای اکثریت پاتولوژی‌های گوش میانی (از قبیل التهاب گوش میانی) کاهش شنوایی برای فرکانس‌های پایین، بیشتر و در فرکانس‌های بالاتر، کمتر است. ABR برانگیخته سمعک نامرئیشده توسط محرک کلیک تمایل دارد که میزان آسیب شنوایی را در فرکانس‌های پایین کمتر از حد تخمین بزند. در مقابل، نقص موجود در فرکانس بالا در انقطاع زنجیره استخوانچه‌ای در ناحیه فرکانسی که بیشتر برای توید ABR مهم است، اتفاق می‌افتد.
پاتولوژی حلزون:
یافته‌های ABR در پاتولوژی حلزون به طور شاخصی از موارد توصیف شده برای کاهش شنوایی انتقالی متفاوت هستند. ABR تقریباً در آسیب حسی (حلزونی) شدید به طور چشمگیری قوی است، اگر چه موج I ممکن است نامشخص باشد و یا غیر قابل کشف باشد. ABR در واقع مستقل از کاهش شنوایی موجود در فرکانس‌های پایین است. ABR ظاهراً طبیعی در بیماران دچار آسیب حسی دارای حساسیت شنوایی خوب در ناحیه 2000 تا 4000 هرتز ثبت می‌شود.
حتی کاهش شنوایی حسی در ناحیه فرکانسی ABR (1000 تا 4000 هرتز) معمولاً به طور قابل توجهی زمان نهفتگی یا دامنه پاسخ را برای سطوح شدت تحریکی بالا (80 dBHL یا بالاتر) تحت تاثیر قرار نمی‌دهد تا زمانی که سطح شدت تحریک به حداقل 50 تا 60 dBHTL برسد. موج I اغلب وجود ندارد. ABR در بیماران دارای کاهش شنوایی شدید تا عمیق در فرکانس‌های بالا، علی‌رغم آستانه شنوایی بهتر در فرکانس‌های پایین وجود ندارد.
در کاهش شنوایی حسی ـ متوسط - فرکانس بالا ، تابع شدت ـ نهفتگی موج V نسبت به حالت طبیعی عمیق تر یا دارای شیب بیشتر است. در سطوح شدتی پایین موج V ثبت نمی‌شود. پاسخ برای اولین بار زمانی ظاهر می‌شود که سطح شدت محرک کلیک به آستانه شنوایی در ناحیه فرکانسی 1000 تا 4000 هرتز برسد. در واقع، ظاهر ABR برای سطوح شدت تحریکی تا حدی پایین‌تر، سهم فرکانس‌های ادیومتریک پایین‌تر از 1000 هرتز را برای تولید پاسخ پیشنهاد می‌کند. زمان نهفتگی پاسخ در این سطح شدت به طور غیر طبیعی طولانی شده است. چون در این سطح شدت پاسخ توسط بخش‌های راسی‌تر حلزون تولید می‌شود و تا حدی نیاز به زمان بیشتری برای طی مسافت در طول غشا قاعده‌ای دارد. بنابراین، هنگامی‌که سطح شدت محرک به ورای آستانه شنوایی در ناحیه 4000 تا 1000 هرتز می‌رسد، زمان نهفتگی موج V به طور سریعی کاهش می‌یابد و سرانجام در داخل محدوده طبیعی قرار می‌گیرد.