ارتباط بین آسیب شنوایی حسی و ABR همانطور که ذکر شد بیش از حد ساده است و همیشه به طور بالینی با آن مواجهه نمی‌شویم. در واقع، برهم کنش پیچیده و به طور سمعک اتیکنضعیفی درک شده بین یافته‌های ABR و
میزان، شیب و شکل کلی آسیب شنوایی حسی
سن شخص و جنسیت
پارامترهای محرک
ویژگی‌های صوتی مبدل
وجود دارد. این ارتباط توسط تفاوت‌های آشکار در مورد اثرات اتیولوژی‌های مختلف آسیب شنوایی حسی بر روی ABR پیچیده می‌شود. علاوه بر این، حتی بیمارانی با ادیوگرام‌های ظاهراً مساوی ABR با توابع شدت ـ نهفتگی متفاوت و گاهی اوقات غیرقابل توضیح ایجاد می‌کنند. یافته‌های ABR گزارش شده برای اتیولوژی‌های آسیب حسی مرور نشده اند. تعدادی از پاتولوژی‌های معمول و اختلالات همراه شده با آسیب شنوایی حسی و عصبی در بچه‌ها و بزرگسالان در جدول 13-9 خلاصه شده اند.
فهرستی از انواع پاتولوژی‌های حلزون یا عصب هشت که با آسیب شنوایی حسی عصبی در بچه‌ها و بزرگسالان همراه شده اند.
حلزون:
شکستگی قسمت قاعده جمجمه
هیدروپس مایع آندولنف
سندروم‌های ژنتیکی (بیشتر از 70 مورد )
ضربه به سر
کرنیکتروس
فیستول لابیرنت
بیماری منیر
مننژیت (Meningococcal-Influenza –Hemophilus)
اتواسکلروزیس
داروهای اتوتوکسیک مثل آمینوگلیکوزیدها، دیورتیک‌های حلقوی، سیس پلاتین، کربوپلاتین)
پیرگوشی (کاهش شنوایی در اثر افزایش سن)
سرخجه
شکستگی استخوان گیجگاهی
عصب هشت
مننژیوما
پیرگوشی
شکستگی استخوان گیجگاهی
شوانوما neurinoma- neuroma – توموراکوستیک)
حلقه عروقی Vascular loop
Von Reckling hausen (نروفیبروماتوزیس)
اتوتوکسیتی:
دوره کوتاه مواجهه (کمتر از 5 روز) با بیشتر داروهای اتوتوکسیک، به خصوص آمینوگلیکوزید، معمولاً موجب عملکرد بد شنیداری حلزونی و آسیب شنوایی حسی نمی‌شود. خیلی از نوزادان آنتی‌بیوتیک را به عنوادن یک عامل جلوگیری کننده از عفونت دریافت می‌کنند. در حالی که آزمایش‌های لابراتوری برای تایید یا حذف عفونت (مثل sepsis) انجام می‌شوند. خطر عملکرد بد شنوایی به طور قابل توجهی توسط استفاده طولانی مدت از دارو، توسط سطوح سرم دارو (در خون) که از محدوده درمانی قابل قبول فراتر رود در حالت مصرف بیش از حد دارو به طور غیر عمدی) توسط اثرات سینرژیک ایجاد شده توسط استفاده همزمان از بیشتر از یک دارو (آمینوگلیکوزید به اضافه دیورتیک حلقوی) یا مواجهه قبلی با داروی اتوتوکسیک و توسط مشکلات سلامت سیستمیک (مثل عملکرد کلیه آسیب دیده) افزایش می‌یابد.
تعدادی از داروهای استفاده شده به طور درمانی در بچه‌ها که به طور بالقوه اتوتوکسیک هستند.
دانشمندی در سال 1996، ABR غیر طبیعی را برای 7 نوزاد از 21 نوزاد (3/33 درصد) درمان شده برای بیشتر از 10 روز توسط جنتامایسین گزارش کرد. اما 5/4 درصد از 15 نوزادی که داروی جنتامایسین را برای7 روز یا کمتر استفاده کردند، ABR غیرطبیعی داشتند. تابع شدت – نهفتگی از 8OdBnHL تا 30 dBnHL ثبت شد. تفسیر مطالعات ABR و داروهای بالقوه اتوتوکسیک در نوزادان متولد شده که نیاز به مراقبت شدید دارند به همراه نشانه‌های خطر متعدد برای آسیب شنوایی مثل خفگی، عفونت شدید و غیره، پیچیده می‌شود.
داروهای درمانی بالقوه اتوتوکسیک انتخاب شده و مورد استفاده در بچه‌ها :
آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزید
جنتامایسین
توبرامایسین
آمیکاسین
جنتامایسین
کانامایسین
نئومایسین
نتی مایسین( Netimicine )
استرپتومایسین
آنتی‌بیوتیک‌های دیگر (وانکومایسین)
آنتی‌نئوپلاستیک (شیمی‌درمانی) (سیس ـ پلاتین، کربوپلاتین)
دیورتیک‌ها شامل دیورتیک‌های حلقوی (فروزوماید یا لازیکس)
سالسیلات (آسپرین)
داروهای quinine (Larium)
مواد شیمیایی محیطی (Solvents)
Connexin 26 mutations