بهبود شنوایی سنجی و کاربرد سمعک

Rejection : یک ویژگی ضروری در دستگاه‌های الکتروفیزیولوژی شنوایی، توانایی آنها در مشاهده فعالیت الکتریکی است که به آنها وارد می‌شود. فعالیت الکتریکی که توسط الکترودها ثبت می‌شود، مجموعه‌‌‌ای از EEG، AER ، و تداخلات سمعک استخوانی الکتریکی ناخواسته است که قبل از فیلتراسیون و معدل گیری ثبت می‌شوند. حتی در این مرحله هم ورودی به CMR و تقویت می‌رود. مشاهده سیگنال EEG، که معدل گیری نشده است می‌تواند ما را از وجود آرتیفکت ناشی از حرکت بیماری آرتیفکت نروماسکولار، تداخلات الکتریکی 60 هرتز، یا تداخلات فرکانس بالای دیگر، مطلع کند. از طریق شاخص artifact rejection که در دستگاه تعبیه شده نیز می‌توان به وجود این آرتیفکت‌ها پی برد. مشاهده بصری سیگنال EEG روش بهتری است تا بتوان نوع تداخل و نیز احتمالا منبع آن را تشخیص داد.
آرتیفکت در ثبت AER، یعنی فعالیت الکتریکی که بخشی از پاسخ محسوب نمی‌شود، و نمی‌بایست در آنالیز پاسخ دخالت داده شود. آرتیفکت ممکن است الکترومگنتیک باشد و خدمات سمعک خاستگاه آن منبع خارجی باشد (و نه بیماری) (مثلا هدفن‌ها یا وسایل الکتریکی) یا اینکه الکتروفیزیولوژیک بوده و خاستگاه آن خود بیمار باشد. نظیر پتانسیل‌های نروماسکولار که به حرکات بیمار مرتبط هستند. سه راه برای کاستن از تاثیرات منفی آرتیفکت در ثبت پاسخ‌های AER پیشنهاد شده است:
اول: اولین و مهمترین راه، تعیین خاستگاه از کجا سمعک بخرم آرتیفکت و حذف آن است. مثلا اگر یک جعبه x-Ray منشا این مزاحمت باشد با خاموش کردن آن مشکل حل خواهد شد.
دوم: هنگامیکه حرکات زائد بیمار، منشاء آرتیفکت نروماسکولار است، به بیمار داروی خواب آور داده او را می‌خوابانیم و پس از آن تست را به آسانی انجام می‌دهیم. روش دیگر تعدیل عوامل مربوط به تست نظیر، تنظیم‌های فیلتر، آرایش الکترودی، تعداد جاروب‌ها می‌باشد که راهکارهای عملی مربوط به این اقدامات در فصول بعدی ذکر شده است.